Fólk mér kærkomið hefur haft samband við mig og beðið mig um að skrifa meira til að upplýsa Íslendinga um ástandið hérna megin í heiminum. Svo ég ákvað að segja ykkur frá einhverju af því sem ég hef heyrt og séð síðustu daga. Ég hef margar sorgarsögur að segja, hér á eftir eru aðeins örfáar þeirra.
Nú er vopnahlé í gildi í eina viku. Það er ekki nægur tími fyrir íbúa Gaza að grafa upp þá látnu til þess eins að grafa þá aftur annars staðar. Hvar verður það nú þar sem Ísraelar sprengdu kirkjugarða segjandi að þar væru vopnageymslur. Á öðrum degi vopnahlésins bárust fregnir af 3 nýjum dauðsföllum, einn palestínskur maður var skotinn af ísraelska hernum og 2 börn létust vegna jarðsprengju sem herinn skildi eftir á leið sinni úr Gaza í dag, hversu margar svoleiðis sprengjur voru skildar eftir er ekki vitað enn og hafa því Sameinuðu þjóðirnar varað almenning á Gaza við að vera á þeim svæðum sem herinn tók undir sig. Vitni hafa sagt að herinn hafi verið að sprengja sér leið út úr Gaza með skriðdrekum sínum, til þess eins að skemma sem mest áður en þeir færu. Þessa stundina eru 1317 látnir og 5340 særðir. Af þeim særðu eru 1855 börn og 795 konur. Þess má geta að palestínsk miðstöð fyrir mannréttindi á Gaza hefur lýst því yfir að aðeins 95 af þeim 1194 sem látnir voru frá 27. desember til 17 janúar tilheyrðu baráttusamtökum á Gaza. Yfirgnæfandi meirihluti voru saklausir borgarar eða um 1099 manns. Þessar tölur ættu að segja eitthvað um takmark Ísraela um að einblína aðeins á Hamas.
Þrjár systur fara saman út í búð til að kaupa brauð handa fjölskyldunni. Þær sjá ekkert óeðlilegt á leiðinni. Þegar þær koma út úr búðinni sjá þær fullt af ísraelskum hermönnum. Þeir hefja skothríð á systurnar að tilefnislausu. Sú 16 ára fékk 12 kúlur í sig, sú 12 ára fékk 21 kúlu, sú yngsta sem er ekki orðin 4 ára fékk 2 kúlur, eina í bakið, sem fór út í gegnum magann og eina í hendina, hún er sú eina sem lifði árásina af. Hún er nú lömuð fyrir neðan mitti. Ég horfði í augun á þessari gullfallegu litlu stúlku í gegnum sjónvarpið er hún sagði frá þessari skelfilegu lífsreynslu. Svo horfði hún upp á voteygðann föður sinn og brosti svo undurblítt til hans. Ég mun aldrei gleyma þessu litla yndislega andliti, ég sé það alltaf fyrir mér þegar ég fer að sofa á kvöldin. Ég mun aldrei gleyma því sem þessi litla stúlka gekk í gegnum.
Allavega 13 sjúkraflutningamenn og læknar hafa verið drepnir frá byrjun blóðbaðsins. 3 spítalar voru sprengdir. Í það minnsta 4 skólar sem Sameinuðu þjóðirnar reka voru sprengdir. Geymsla sem Sameinuðu Þjóðirnar áttu var sprengd, þar inni voru vistir til Palestínumanna sem átti að keyra út þennan sama dag. Þetta var matur, ekki skotvopn… Afsakanir Ísraels eru alltaf þær sömu; það kom skothríð frá þessari staðsetningu. Sama þó talsmaður Sameinuðu þjóðanna væri búinn að senda hnitmið allra bygginga sem þær reka til Ísraels og ítrekað búið að láta þá vita að þessar byggingar væru ekki undir stjórn Hamas né að Hamasliðar væru að leita skjóls þar inni. Hver á fætur annarri hrundu byggingarnar út af sprengjuregni Ísraels.
Móðir sat heima með rúmlega 2 ára gamlan son sinn þegar hús hennar var sprengt. Barnið hennar dó en hann var eina barnið hennar eftir að hún var búin að reyna að eiga barn árangurslaust í mörg ár…
Þvílík einhliða árás á saklausa borgara. 13 Ísraelar látnir á meðan 417 palestínsk börn liggja í valnum. Hvar er réttlætið? Mynd eftir mynd af látnu fólki, sundursprengdir líkamar liggja á meðal húsarústanna. Lík af barni og svo öðru barni og enn öðru. Myndir eru sýndar í beinni á meðan fólkið berst áfram við að reyna að bjarga einhverjum. Um daginn fundust nokkur börn lifandi í húsarústum, þau voru á meðal látinna ættingja sinna í 4 daga án matar og vatns, dauðhrædd við að fara út úr húsi. Hversu mörg svona tilvik eigum við eftir að heyra um? Nú næstu daga fáum við fleiri fréttir af Gaza, fullt af átakanlegum fréttum af fleiri dauðsföllum, fleirum látnum börnum og saklausum borgurum.
Ung kona var að eiga sitt fyrsta barn fyrsta dag innrásarinnar, vegna þess að hún komst ekki á spítalann tímanlega þjáðist sonur hennar af súrefnisskorti, honum er ekki spáð eðlilegu heilbrigðu lífi. Þegar ég sé fréttina þá eru 8 dagar síðan hún átti og hún hefur ekki séð barnið sitt síðan þá. Hún þorir ekki út úr húsi af ótta við sprengjuregnið…
Ekki nóg með það að íbúar Gaza þurfi að hafa áhyggjur af ættingjum sínum, vinum og nágrönnum heldur einnig húsum sínum og eigum. Í gær eftir að vopnahléið byrjaði fóru Palestínumenn aftur að húsum sínum til að reyna að bjarga einhverju af eigum sínum. Dag eftir dag í 3 vikur hafa íbúar Gaza reynt sitt besta í að grafa upp landa sína á meðan sprengjurnar féllu allt í kringum þá. Margir þeirra létu lífið við að reyna að bjarga fólkinu sínu.
Ég heyrði frá Aljazeera sögur um fólk sem reyndi að forða sér frá ísraelska landhernum. Þau veifuðu hvítum fánum úr húsum sínum til að komast úr þeim áður en herinn færi að sprengja þau með skriðdrekunum. En þegar út var komið hóf herinn að skjóta þau niður, enn héldu þau á hvítu fánunum.
Birtist fyrst á Vísi.
