Í haust voru 25 ár liðin frá einum myrkasta kafla í sögu Palestínu, fjöldamorðunum í Sabra og Shatila-flóttamannabúðunum nærri Beirút. Dagana 15.–17. september 1982 sat ísraelski herinn um flóttamannabúðirnar og sleppti dauðasveitum líbanskra falangista lausum inn í þær. Eftir blóðbaðið lágu meira en 2000 Palestínumenn í valnum, að langmestu leyti konur, börn og gamalmenni. Þessi slátrun var hluti af hernaði Ísraela í Líbanon, þar sem Ariel Sharon lék eitt stærsta hlutverkið, með fullum stuðningi Reagan-stjórnarinnar í Bandaríkjunum. Tilgangur innrásarinnar var að þurrka Frelsissamtök Palestínu (PLO) út og setja upp leppstjórn í Líbanon.
Allt sumarið lá Beirút undir miskunnarlausri skothríð og loftárásum Ísraela, sem kostuðu yfir 20.000 manns lífið, langflesta óbreytta borgara. Í september voru andspyrnuhreyfingar Líbana og Palestínumanna knúðar til vopnahlés og PLO féllst á að flytja sig um set, til Túnis. Í staðin ábyrgðust Ísraelar öryggi flóttamannanna, sem voru alls um 300.000 talsins, eða rúm 10% af íbúum landsins. Öryggi flóttamannanna var afar mikilvægt atriði, því vitað var að líbanskir falangistar biðu eftir tækifæri til að slátra þeim ef þeir gætu.
Þegar stríðsmenn PLO voru farnir, þann 15. september, voru búðirnar algerlega umkringdar af ísraelska hernum. Varnarmálaráðherrann Ariel Sharon lýsti því yfir að hann teldi PLO-menn ennþá vera í felum meðal fólksins. Hann bauð því falangistum, undir forystu Elie Hobeika, að „hreinsa út hreiður hryðjuverkamanna“. Falangistar létu ekki segja sér það tvisvar og við tók heil helgi af ólýsanlegum hryllingi.
Falangistar nauðguðu, pyntuðu og myrtu með köldu blóði, með vitund og vilja ísraelskra herforingja og stjórnmálamanna. Þegar fréttirnar spurðust út um heiminn gaus upp slík alda af hneykslun, reiði og viðbjóði að Ísraelar sáu sig knúna til að láta rannsóknarnefnd fara yfir hvað gerðist. Kahan-nefndin úrskurðaði að Sharon væri „óbeint ábyrgur“ og hann sagði af sér varnarmálaráðuneytinu (en var áfram ráðherra án ráðuneytis). Sabra og Shatila voru hvorki fyrstu né síðustu fjöldamorðin sem hann bar ábyrgð á, og það segir sitt að þessi stríðsglæpamaður átti á endanum eftir að verða forsætisráðherra.
Tuttugu og fimm árum seinna halda arftakar Sharons ennþá kverkataki á Palestínumönnum, og arftakar Reagans styðja þá ennþá til hins ítrasta. Þeim tókst ekki að brjóta Palestínumenn á bak aftur í september 1982 en þeir halda áfram að níðast á þeim með hræðilegum ofbeldisverkum. Það er liðinn aldarfjórðungur, en keðja óréttlætisins og ofbeldisins er ennþá óslitin. Martröðin grúfir ennþá yfir, ekki bara vegna þess að hún sé ógleymanleg, heldur vegna þess að henni er ekki ennþá lokið.
Birtist fyrst í Frjáls Palestína.
