Reynsla hóps á vegum OK Prosthetics og Félagsins Íslands-Palestína sem er að reyna að komast inn á Gaza með gervifætur er farin að minna á leikrit byggt á sögu eftir Kafka. Gallinn er bara sá að höfundurinn er ekki búinn að gera upp við sig hvernig það á að enda og bæði leikarar og áhorfendur eru að verða býsna þreyttir á lengd verksins.
Sagan hófst í september 2009 þegar Sigrún Þorgeirsdóttir verkefnisstjóri hóf vinsamlegar bréfaskriftir við skrifstofu hersins á Erez um leyfi til að koma með hóp stoðtækjasmiða inn á Gaza. Erez er hliðið að risafangelsinu sem Gazaströnd er og herinn stjórnar því hverjir fá að koma og fara. Að nafninu til, því að yfir þeim vakir leyniþjónustan Shin Bet, sem skoðar hverja umsókn.
Það tók fjóra mánuði þar til leyfi fékkst fyrir fimm manna hóp að fara inn á Gaza til að smíða gervifætur. Um leið og það var tilkynnt með netpósti, þá var bent á að sækja þyrfti sérstaklega um leyfi fyrir hjálpartækjunum. Það tók aðra fjóra mánuði að fá leyfi fyrir þeim. Það kom á óvart því að í fyrra var farin samsskonar ferð og þá fórum við með efnið í gegn sem hvern annan farangur. Engar athugasemdir voru gerðar í fyrra. Þá lá ljóst fyrir hvert ferðinni væri heitið og að hjálpartæki væru meðferðis, rétt eins og nú. Nú gerðist það hins vegar að efnið og tækin voru gerð upptæk á flugvellinum og hópurinn sakaður um að hafa ætlað að smygla efninu inn. Það tók sex daga áður en efnið fékkst látið af hendi og þá þurfti að greiða nærri 20 þúsund shekela eða um 700 þúsund krónur í skatta og sekt.
Með allt í höndunum hélt hópurinn hress af stað eldsnemma í morgun í áttina að Erez. Menn voru fullir bjartsýni um að nú værum við að komast inn á Gaza og gætu hafist handa við smíðarnar. Við vorum mættir fyrstir í morgun, fyrir klukkan átta og eftir sex daga töf skyldi haldið með hraði inn í Gazaborg, þannig að fólkið þyrfti ekki að bíða lengur. Öðruvísi fór. Það er erfitt að gera nokkrar áætlanir þar sem hernámsveldi stjórnar ferðum fólks og jafnvel duttlungar byssufólksins ráða. Okkur var sagt að við værum ekki á skrá yfir þá sem hefðu leyfi. Við fengum ekki einu sinni að sýna ljósrit af eins árs samskiptum með netpósti á milli Sigrúnar og hernaðaryfirvalda sem sýna að leyfi voru komin. Í morgun vorum við upplýstir um að leyfið hefði aðeins gilt í sex mánuði og væri runnið út! Fyrir tveim mánuðum kom fram í netpósti frá Sigrúnu að nú væri öll leyfi komin og hópurinn kæmi væntanlega í lok september. Engin athugasemd var gerð við það.
Þegar þessar línur eru ritaðar er hálf klukkustund þangað til Erez lokar. Og þá verður lokað næstu tvo daga, alveg fram á föstudag. Ræðismaður Íslands í Tel Aviv hefur beitt sér fyrir lausn málsins, Össur utanríkisráðherra og jafnvel einstakir liðsforingjar í Ísraelsher. En þeir eru ekki höfundar sögunnar og enn virðist óákveðið hvernig hún á að enda. Þessir erfiðleikar okkar við að komast til hjálparstarfa á Gaza hafa ekki einungis vakið athygli á Íslandi. Helsta útvarpstöð í Ísrael er staðsett í Tel Aviv og rekin af hernum. Hún var umræðuþátt í gærmorgun um þetta mál okkar og þar sem undirritaður talar ekki hebresku, talaði einn af forstöðumönnum Lækna fyrir mannréttindum í Ísrael okkar máli. Þá er ógleymd ræða utanríkisráðherra á Allsherjarþingi Sameinuðu þjóðanna.
Og áður en mér tókst að senda þessa línur urðu kaflaskil, þegar ljóst varð að hópnum yrði ekki hleypt inn í dag. Við fórum síðastir frá Erez, einni og hálfri klukkustund eftir lokunartíma. Stoðtækjasmiðirnir er búnir að bíða í viku og þurfa að fara til síns heima. Við komum efninu í gervifætur fyrir í geymslu þar til færi gefst aftur á ferð til Gaza. Vonandi sem allra fyrst, því að þörfin er brýn og margir bíða tækifæris til að geta gengið að nýju. Verkefninu verður haldið áfram.
