Þegar einn hópur fólks telur sig rétthærri öðru fólki – á grundvelli uppruna – þá er það kynþáttahyggja – rasismi.
Ísraelsþing hefur á rúmum sjö áratugum samþykkt margvísleg lög sem mismuna íbúum eftir uppruna og trú
Þar ríkir kynþáttaaðskilnaðarstefna (apartheid) – stefna sem byggir á þessum lögum sem mismuna íbúum. Sameinuðu þjóðirnar hafa lýst apartheid-stefnuna ólöglega og ósamrýmanlega mannréttindastefnu samtakanna.
Þeir sem styðja Ísrael, bæði almennir borgarar og einnig fólk í stjórnmálum, styðja því mismunun fólks eftir uppruna og trú. Sama fólk viðurkennir yfirleitt ekki að þau styðji rasísk sjónamið en styðja þó ríki sem byggir á rasískum lögum og aðgerðum.
Íslenskir stjórnmálaforkólfar segja margir að Ísrael hafi rétt til að verja sig þegar Ísrael er í raun að verja aðskilnaðarstefnuna, mismunina, ofbeldið og rasismann.
Árið 1975 samþykkti Allsherjarþing Sameinuðu þjóðanna ályktun 3379 sem lýsti síonisma vera eitt form kynþáttahyggju og mismunun á grundvelli uppruna (a form of racism and racial discrimination). 72 ríki studdu tillöguna, 35 voru á móti og 32 sátu hjá. Ísland var eitt þeirra landa sem greiddu atkvæði gegn ályktuninni.
Að frumkvæði Bandaríkjastjórnar árið 1991 samþykkti Allsherjarþing SÞ ályktun 46/86 sem nam fyrri ályktun um síonismann úr gildi. Að þessu sinni studdu 111 ríki ályktunina um afnám ályktunar 3379, 25 voru á móti og 28 ríki greiddu ekki atkvæði. Ísland studdi ályktunina sem stjórn Bush eldri Bandaríkjaforseta lagði fyrir þing SÞ.
Allsherjarþingið samþykkti þar með ályktun sem var öndverð við eigin skilgreiningu SÞ á rasisma. Alþingi Íslendinga samþykkti Alþjóðasamning um afnám alls kynþáttamisréttis árið 1968. Þar er skráð:
„að allir menn séu fæddir frjálsir og með jafna göfgi og réttindi og að allir eigi rétt á þeim réttindum og frelsi sem talin eru þar, án nokkurs greinarmunar, sérstaklega vegna kynþáttar, litarháttar eða þjóðernisuppruna, sem telja að allir menn séu jafnir fyrir lögunum og eigi rétt á sömu lagavernd gegn öllu misrétti og allri hvatningu til misréttis.“
Alheimur veit að Ísrael mismunar íbúum eftir uppruna og trú. Fjölmörg mannréttindasamtök hafa, eftir ítrarlegar rannsóknir, lýst stjórnarháttum í Ísrael sem kynþáttaðskilnaðarstefnu. Íslensk stjórnvöld hafa, þrátt fyrir samþykkt alþjóðasamnings um afnám kynþáttamisréttis, stutt stefnu sem gengur þvert á Mannréttindasáttmála SÞ. Alþjóðasamningurinn um afnám kynþáttamisréttis leggur þær skyldur á herðar aðildarríkjunum að „fordæma kynþáttamisrétti og skuldbinda sig til að fylgja eftir tafarlaust með öllum viðeigandi ráðum stefnu um afnám kynþáttamisréttis í öllum myndum.“ Ísland er þar með skuldbundið til að bregðast við brotum Ísraels. Landránsbyggðir Ísraels í Palestínu byggja á þeirri stefnu síonista að Palestínumenn hafi engan rétt til landsins og engin mannréttindi – þeir búa undir oki kynþáttastefnu Ísraels.
Ríkisstofnunin ÁTVR selur vín sem eru framleidd í lándránsbyggðum síonista. Á vef Vínbúðarinnar er logið að neytendum og uppruninn sagður vera Jerúsalem. Fyrsta skref íslenskra stjórnmálamanna gæti verið að samþykkja tillögu sem hefur legið í skúffu Alþingis í tíu ár – tillögu um að vörur frá landránsbyggðum á Vesturbakkanum verði merktar sem slíkar. Þetta er ekki stórt skref – en þó í rétta átt.
EF ÞÚ KAUPIR VÖRUR FRÁ LANDRÁNSBYGGÐUM ÍSRAELS Í PALESTÍNU – ÞÁ STYÐUR ÞÚ MANNRÉTTINDABROT
Birtist fyrst í Frjáls Palestína.
