Herra Schutz, sendiherra Ísraels í Noregi og á Íslandi. Ég tók eftir lesendabréfi þínu í Fréttablaðinu um daginn og get ekki staðist mátið að senda þér nokkrar línur sem svar.
Þú veist jafn vel og ég að í átökum Ísraela og Palestínumanna hernemur annar aðilinn hinn, stundar þar landrán og reisir landránsbyggðir í trássi við samþykktir Sameinuðu þjóðanna, Genfarsáttmálann og önnur alþjóðalög.
Þú minnist þó ekki einu orði á hernámið í grein þinni eða þá staðreynd að samkvæmt alþjóðalögum og áliti Sameinuðu þjóðanna er Gaza hernumið svæði. Ísraelsher ræður land- og lofthelgi þess ásamt landamærum og „öryggisvæðum“ – og ber því sem hernámsaðila að tryggja öryggi íbúanna.
Líkt og þú hafa ísraelskir ráðamenn og margir talsmenn Hamas átt erfitt með að horfast í augu við niðurstöðu nýrrar skýrslu Sameinuðu þjóðanna þar sem upplýst er um stórfellda stríðsglæpi Ísraelshers, dráp á 551 palestínsku barni og hátt í tvö þúsund óbreyttum borgurum. Þar er einnig fjallað um glæpi og gróf mannréttindabrot Hamas og árásir þeirra á Ísrael sem kostuðu sex óbreytta borgara lífið, þar á meðal barn.
Tilefni skrifa þinna er leiðari Óla Kristjáns Ármannssonar, Um stríðsglæpi, þar sem hann fjallar um niðurstöðu skýrslunnar. Þar segir þú umræddan blaðamann stunda lélega fréttamennsku og gefur í skyn að skrif hans séu afurð fordóma og gyðingahaturs.
Leiðari Óla Kristjáns er vissulega beittur og gagnrýnir að samþykktir alþjóðsamfélagsins séu að engu hafðar í Ísrael. Þar er þó tekið fram strax í byrjun að stríðsglæpir hafi verið framdir af bæði Ísraelsmönnum og Palestínumönnum. Benjamín Netanjahú forsætisráðherra Ísraels fær svo heila málsgrein í leiðaranum til að útskýra hlið Ísraels, meðan hvorki talsmenn Palestínumanna né Hamas fá slíkt pláss.
Vondur málstaður að verja
Þar er þó sögð saga eins fórnarlambs stríðsins, hins sex ára gamla Baders Qdeih, sem fannst á flótta frá þorpinu Kuzah hlaupandi með innyflin úti og lést stuttu síðar í sjúkrabíl við varðstöð Ísraelshers. Þú segir réttilega að dauði drengsins sé ömurlegur, en tekur síðan fram að það að „lítill drengur lét lífið er því miður fórnin sem er færð með háttalagi Palestínuaraba“. Talandi um fordóma. Að réttlæta dráp á barni, palestínsku eða ísraelsku, með því að að tala um slæmt háttalag heillar þjóðar finnst mér í besta falli ósmekklegt. Segir margt um þinn málflutning.
Þegar maður hefur vondan málstað að verja, eins og dráp á börnum og hernám á heilli þjóð, er kannski eðilegt að fara út á hálan ís í röksemdafærslum sínum. En að reyna að réttlæta voðaverk hermanna eða hernámsstefnu ísraelskra yfirvalda með því að tala um gyðinghatur er ekki aðeins lágkúrulegt, heldur vanvirðing við fórnarlömb gyðinghaturs fyrr og nú.
Það er ekki að ástæðulausu að fjölmörg samtök gyðinga um allan heim hafi mótmælt árásarstríði Ísraels á Gaza. Þau hundruð þúsunda, gyðingar sem aðrir, sem streymdu út á göturnar í borgum og bæjum, m.a. í New York og á Ísafirði, fyrir ári til að mótmæla árásum Ísraelshers á Gaza og hernámi Palestínu eru kannski ekki sömu skoðunar og þú. En þetta fólk er ekki gyðinghatarar. Frekar en þeir blaðamenn sem voga sér að fjalla um framferði Ísraelshers í hertekinni Palestínu.
Birtist fyrst á Vísi.
